Sanırım bir çok Çerkez arkadaşın bloğunda var olmayanlarda eklemek üzeredir. Ve bir memleketin yemeğini illa ki o memelekete ait insanların daha iyi yaptığına inanırım ben. Sanki oraya has bir tad,  bir aroma vardır ellerinde ve onu katarlar. Lezzeti için gerekli pek çok şeye sahip değiliz.  Çerkez eli değmiyor, sacımız yok. Ama ben  arkadaşlarımdan öğrendiğim kadarıyla yazacağım. Sacımız olmadığı  için teflon tavada yapsakta biz severek yiyoruz. İremle son yediğimizde yazacağım bunu demiştim. Ve senesi doldu. Geçen sene bir iftar akşamıydı aramızdaki konuşma. (Tarifi yazmakla ilgili konuşma yoksa, arada konuşuyoruz. Bana göre korkunç birşey görüyorum İreem bak ne gördüm sokakta diyerek başlıyorum. İrem'in gayet sakin: " O zaten öyleydi sen yenimi farkettin?" Cevabıyla daha bir kötü hissediyorum. Alıştırarak söylemek huyu yok kuzenimin. Acı tek dozda ve çabuk verilmeli düşüncesi hakim kendisinde.) O günden sonra insan birer harf yazsa tarif çoktan yazılmış olurdu. Bu yılın iftar sofraları başlamadan ekliyorum;

Hazırlanışı;