Babam geçtiğimiz yıllarda kim çiğ köfte severse bizim eve buyursun davetleri verirdi. (Geçmiş zaman kullandım çünkü geçirdiği büyük ameliyat sevenler buyursun partilerini engelledi.) Çiğ köfteyi sevenler genel olarak yanına ayran ve arkasına tatlı olsun isterler. Yaptığınız yemekler 3-5 sefer çöpe gidince sizde bu isteğe uyuyorsunuz. Lakin sevenlerin arasına birde sevmeyen karışırsa olay kabus oluyor..."Ay şekerim şimdi siz buna çiğ dediniz ya ben hayatta bunu yiyemem, olsun bende domates salatalık yerim" Bu derin mahcubiyetle elimizden gelse salatalık domates tabağının altına saklanırsınız inanın. Bu acıklı!!! ama videosuz hikaye hafızama nakş oldu.  İsmiyle müsemma Çiğ Köfte pişmiyor işte.  Hatta kendi gibi birde acı hikayesi var aşağıda eklediğim. Yıllardır böyle gelmiş böyle gider. Yıllar ve Başbakanımız bizi AB'nin kapısına götürünce (hala kapısındayız) olay şekerimli misafirimizin canını sıkan boyuttan çıktı. Artık ÇİĞ KÖFTECİ meşhur falan usta denilen yerlerde bile çiğ köfte kıymasız yapılmakta. O domates salatılık yemekten kurtuldu mu bilmem zira Avrupalı şekerimi 10 yıllardır görmem. Ama biz aynı minval üzere yapıyor ve yiyoruz çiğ köfteyi. Ve babamın bu işte oldukça usta Adanalı bir arkadaşı bu köftenin avuç içi ayalarının ateşiyle piştiğini iddaa etmişti. Tabii henüz ispatlanmamış bir teori gibi görünüyor. İlk yapıldığında ceylan veya kuzu etinin yağsız kısımlarıyla yapılırmış. Günümüzde kullandığımız çekilmiş kıymadan çok satırla dövülmüş bu etlerle daha lezzetli olduğu söyleniyor. Biz bulabildiğimizi ve yapabildiğimizi yazıyoruz.

Arzu ederseniz tabağa marul yapraklarını dizer köfteleri üstüne alırsınız. Bu moda tabirle marul yatağında çiğ köfte olabilir mi acaba? Her ne kadar süre verdiysemde yoğurma süresi sizin gücünüze kalmış. Fazla yoğrulduğunda püre gibi olur. Tuz, biber ve ekşi oranlarıda isteğe göre değişebilir. Bilindiği üzere Doğu ve Güneydoğunun neredeyse bütün şehirlerinde yapılan çiğ köftenin acıklı sergüzeştinide ekledim ola ki merak edersiniz;